Rękawice ochronne to jedne z najczęściej stosowanych w zakładach pracy środków ochrony osobistej. Popularność tej formy zabezpieczenia jest ściśle związana z faktem, iż to właśnie dłonie narażone są na największe uszkodzenia podczas wykonywania jakiejkolwiek pracy fizycznej.
W odróżnieniu od rękawic roboczych, które zabezpieczają jedynie przed zabrudzeniem substancjami nieszkodliwymi dla zdrowia, rękawice ochronne osłaniają dłonie i przedramiona przed różnego rodzaju zagrożeniami występującymi na stanowisku pracy. Europejskie normy jakości określają podstawowe wymagania techniczne obowiązujące wszystkich producentów rękawic ochronnych, a dyrektywy BHP wyznaczają kategorie podziału rękawic pod kątem występującego w miejscu pracy ryzyka.
Wymagania techniczne
Europejska norma EN 420 określa ogólne wymagania techniczne dotyczące rękawic ochronnych dopuszczonych do dystrybucji.
Standardy te dotyczą wszystkich kategorii i rodzajów rękawic z wyłączeniem rękawic elektroizolacyjnych oraz medycznych rękawic jednorazowego użytku. Zgodnie z założeniami normy, producent zobowiązuje się dołączyć do każdego produktu informację dotyczącą sposobu jego przechowywania, transportu, czyszczenia, użytkowania oraz utylizacji.
Norma określa również zalecaną zawartość chromu VI w rękawicach skórzanych (jest to maksymalnie 10mg/kg) oraz wartość pH (oscylującą w granicach od 3,5 do 9,5). Zawarto w niej także tabelę rozmiarów rękawic ochronnych. Ostatnim, jednak równie ważnym punktem określanym przez normę EN 420 jest metoda badania giętkości palców dłoni, której klasyfikacja obejmuje stopnie od 0 do 5.
Kategorie rękawic ochronnych
Zgodnie z dyrektywą 89/686/EWG, rękawice ochronne dzieli się na 3 główne grupy wyznaczane zależnie od rodzaju ryzyka związanego z ich użytkowaniem. Kategorią I określane są rękawice chroniące przed powierzchniowym uszkodzeniem naskórka, temperaturą nieprzekraczającą 50 stopni Celsjusza oraz przed środkami chemicznymi o delikatnym działaniu, na przykład środkami czyszczącymi. Jest to kategoria minimalnego ryzyka, a przewidziane zagrożenia dla zdrowia są w jej przypadku minimalne.
Rękawice należące do tej kategorii oznaczone są certyfikatem CE na opakowaniu. Kategoria II oznacza średnie ryzyko zagrożenia zdrowia. Rękawice zaliczane do tego przedziału używane są głównie w wypadku narażenia na uszkodzenia mechaniczne. Produkty tej klasy to przemysłowe minimum chroniące dłonie przed skaleczeniami i powierzchownymi zranieniami. Uzyskanie certyfikatu kategorii II wymaga badań przez niezależne ośrodki certyfikacji.
Kategoria III obejmuje specjalistyczną ochronę przed największymi zagrożeniami dla zdrowia i życia, w tym między innymi ochronę przed chemikaliami, skrajnymi temperaturami, promieniowaniem i prądem elektrycznym. Uzyskanie certyfikatu na produkcję rękawic w kategorii III wymaga badań niezależnych ośrodków certyfikacji, prowadzonych także niezależnie od producenta na dowolnym etapie produkcji
Podczas dobierania rękawic ochronnych odpowiednich dla zakładu pracy należy pamiętać, że o stopniu zagrożenia występującym na danym stanowisku pracy decyduje wykwalifikowany instruktor BHP. Warto również zauważyć, że warunki pracy w obrębie jednego zakładu mogą różnić się od siebie.
Ryzyko określać należy z uwzględnieniem konkretnych stanowisk, a nie całych działów czy obszarów działalności, a rękawice dobierać do indywidualnych potrzeb poszczególnych pracowników.
Najważniejsze pojęcia artykułu:
- normy BHP
- rękawice ochronne
- ryzyko użytkowania
- dobór rękawic ochronnych
